|
|
In het voorjaar van 1949 stroomden duizenden naar Herford in Westfalen. In de herfst van hetzelfde jaar trokken tot 30.000 mensen dagelijks naar de Traberhof in Rosenheim. Een legioen van zieken en lijdenden. Zij hadden slechts een doel: Bruno Gröning. Voor velen was hij de laatste hoop. Door de oorlog terneergeslagen, door artsen opgegeven, hadden deze mensen nog slechts een wens: gezond worden, bevrijd van nood en pijnen. Bruno Gröning zou hen moeten helpen…
|
|